Hmm, blijkbaar ben ik dan toch hoogbegaafd, ik heb alle kenmerken. Ik dacht altijd dat ik er qua IQ net onder zat.Verdyck wrote:Misschien best dit eens lezen.
http://www.hoogbegaafdvlaanderen.be/dow ... eidCBO.pdf
een andere blik, geef hierna eens een mooi wederwoord.
IQ test
Moderator: Praesidium
2014: Jan16, Feb15, Mar16, Apr15, May14, Jun13, Jul12, Aug10, Sep9, Oct8, Nov6, Dec6
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
Nooit van gehoord in de lagere school waar ik ging. Ik had graag een jaar overgeslagen, maar ik mocht niet van mijn moeder (zelf leerkracht en heel erg betweterig)Nick wrote:Da bestaat al in het lager onderwijs,
noemt de "kangeroeklas"
...
Is vrij onsuccesvol omdat die hoogbegaafde kinnekes liever met hun vriendjes in de klas zitten
2014: Jan16, Feb15, Mar16, Apr15, May14, Jun13, Jul12, Aug10, Sep9, Oct8, Nov6, Dec6
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
Mensen droppen in de verkeerde richting heeft trouwens een dubbel nadeel, én voor de persoon zelf, en voor de richting die zogezegd te zwaar is en dus het niveau moet verlagen.
Het niveau aanpassen aan de zwakste oftewel nivellement vers le bas is één van die kwalijke mechanismen die tegenwoordig lelijk huishoud in een onderwijs dat altijd tot de top van de wereld heeft gehoord. (en nu wordt beoordeeld door hollanders en hervormd wordt door wereldvreemde pedagogen).
Geef luie mensen minder leerstof en ze halen evenveel punten op dezelde stof.
Het niveau aanpassen aan de zwakste oftewel nivellement vers le bas is één van die kwalijke mechanismen die tegenwoordig lelijk huishoud in een onderwijs dat altijd tot de top van de wereld heeft gehoord. (en nu wordt beoordeeld door hollanders en hervormd wordt door wereldvreemde pedagogen).
Geef luie mensen minder leerstof en ze halen evenveel punten op dezelde stof.
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.
Kleine correctie:Verdyck wrote: Geef luie mensen minder leerstof en ze halen evenveel punten op dezelde stof.
Geef luie mensen minder leerstof en te verwaarlozen meer punten op dezelfde stof.
Ik weet uit ervaring dat er een, hetzij klein, verschil is.
2014: Jan16, Feb15, Mar16, Apr15, May14, Jun13, Jul12, Aug10, Sep9, Oct8, Nov6, Dec6
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
-
Foundation
- Posts: 622
Extra klassen en de leerlingen eruit halen lijkt mij niet de oplossing te zijn. Het onderwijssysteem zelf is aan een klein experimentje toe.
Ik zou eigenlijk voorstellen dat er minder lesuren vast gegeven worden op een middelbare school. De vrijgekomen tijd zouden leerlingen moeten kunnen spenderen aan 'keuzevakken', werkateliers, enzovoort. Die zouden dan meer praktijkgericht moeten zijn. Ik bedoel daar dan mee: een mini-onderneming, een musiceergroep, een toneelgroep, een astronomiegroep, een journalistiekgroep, een biologiegroep, voor mijn part een politieke debatgroep, ... : verschillende keuzes naargelang de interesses. Op initiatief van de leerlingen zelf of van de expertise van de leerkracht, en onder begeleiding.
Op deze manier kan een leerling zelf een pakket samenstellen naar eigen interesses. Als een leerling zijn opleiding zelf samenstelt is hij volgens mij gemotiveerder en actiever in het onderwijs, en gaat die ook meer zelf op onderzoek uit en leert hij veel sneller. Je leert meer van economie door een mini-onderneming op te richten. Je leert meer van biologie door de natuur te observeren dan door slechte microscoopfoto's te bekijken op vergeelde dia's in de schoolbanken. Maak eens zelf je preparaat, de ajuin is opeens veel interessanter - ik heb zelf thuis de ajuinenvoorraad eens geplunderd na een plezante microscoopsessie op school). En bovendien kan je er vanuit gaan dat je samenzit met anderen in die groepen die dezelfde interesses hebben, wat ook nog eens een veel grotere dynamiek teweegbrengt. Om maar te zeggen: ik kan gemakkelijker spreken over informatica tegen wie met mij in een informaticagroep zit, dan tegen de eerste de beste leerling moderne-talen die enkel naar poëzie en literatuurgroepen gaat.
Ik denk dat het wel een experiment waard is: slechts een kleine basis van wiskunde, algemene wetenschappen en talen in het middelbaar onderwijs, en de rest op keuze laten doen. Ik amuseer mij alleszins nu ook veel meer aan een unief dan aan een middelbaar, gezien ik hier zelf nog enigszins kan kiezen in wat ik krijg, en samenwerk met mensen die er ook effectief in geïnteresseerd zijn en in willen samenwerken.
Op die manier wordt het ontwikkelen van vaardigheden gemaximaliseerd op een positieve manier volgens mij.
Ik zou eigenlijk voorstellen dat er minder lesuren vast gegeven worden op een middelbare school. De vrijgekomen tijd zouden leerlingen moeten kunnen spenderen aan 'keuzevakken', werkateliers, enzovoort. Die zouden dan meer praktijkgericht moeten zijn. Ik bedoel daar dan mee: een mini-onderneming, een musiceergroep, een toneelgroep, een astronomiegroep, een journalistiekgroep, een biologiegroep, voor mijn part een politieke debatgroep, ... : verschillende keuzes naargelang de interesses. Op initiatief van de leerlingen zelf of van de expertise van de leerkracht, en onder begeleiding.
Op deze manier kan een leerling zelf een pakket samenstellen naar eigen interesses. Als een leerling zijn opleiding zelf samenstelt is hij volgens mij gemotiveerder en actiever in het onderwijs, en gaat die ook meer zelf op onderzoek uit en leert hij veel sneller. Je leert meer van economie door een mini-onderneming op te richten. Je leert meer van biologie door de natuur te observeren dan door slechte microscoopfoto's te bekijken op vergeelde dia's in de schoolbanken. Maak eens zelf je preparaat, de ajuin is opeens veel interessanter - ik heb zelf thuis de ajuinenvoorraad eens geplunderd na een plezante microscoopsessie op school). En bovendien kan je er vanuit gaan dat je samenzit met anderen in die groepen die dezelfde interesses hebben, wat ook nog eens een veel grotere dynamiek teweegbrengt. Om maar te zeggen: ik kan gemakkelijker spreken over informatica tegen wie met mij in een informaticagroep zit, dan tegen de eerste de beste leerling moderne-talen die enkel naar poëzie en literatuurgroepen gaat.
Ik denk dat het wel een experiment waard is: slechts een kleine basis van wiskunde, algemene wetenschappen en talen in het middelbaar onderwijs, en de rest op keuze laten doen. Ik amuseer mij alleszins nu ook veel meer aan een unief dan aan een middelbaar, gezien ik hier zelf nog enigszins kan kiezen in wat ik krijg, en samenwerk met mensen die er ook effectief in geïnteresseerd zijn en in willen samenwerken.
Op die manier wordt het ontwikkelen van vaardigheden gemaximaliseerd op een positieve manier volgens mij.
Last edited by Foundation on Tue Jan 09, 2007 9:12 pm, edited 1 time in total.
Dit wordt in Amerika gedaan, het is daar zelfs bijna standaard ondertussen. Ik ben elke keer jaloers als ik er met Amerikanen over spreek.Foundation wrote: Ik zou eigenlijk voorstellen dat er minder lesuren vast gegeven worden op een middelbare school. De vrijgekomen tijd zouden leerlingen moeten kunnen spenderen aan 'keuzevakken', werkateliers, enzovoort. Die zouden dan meer praktijkgericht moeten zijn. Ik bedoel daar dan mee: een mini-onderneming, een musiceergroep, een toneelgroep, een astronomiegroep, een journalistiekgroep, een biologiegroep, voor mijn part een politieke debatgroep, ... : verschillende keuzes naargelang de interesses. Op initiatief van de leerlingen zelf of van de expertise van de leerkracht, en onder begeleiding eventueel.
*steekt hand op*
Ik ben voor!
EDIT: Het probleem is dat de politiek zelden durft experimenteren en het in praktijk ook de politiek is die de beslissing voor zoiets moet nemen.
2014: Jan16, Feb15, Mar16, Apr15, May14, Jun13, Jul12, Aug10, Sep9, Oct8, Nov6, Dec6
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
Ja in Holland hebben ze dat systeem ook en nu nog altijd hebben 3/10 Nederlanders moeite met het woord "pensioen".
Tucht en discipline, die goeie oude woorden in de juiste omstandigheden nog altijd het juiste recept. Screen de leerlingen op hun capaciteiten, deel ze juist in. En schaaf de slechte punten bij.
Tucht en discipline, die goeie oude woorden in de juiste omstandigheden nog altijd het juiste recept. Screen de leerlingen op hun capaciteiten, deel ze juist in. En schaaf de slechte punten bij.
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.
-
EagleEye812
- Posts: 406
Gelieve geen voorbeeld te nemen aan de Nederlandse en Amerikaanse onderwijsvormen, daar komt toch ni veel goed van...
Ge moet al moeite doen om één Nederlander te vinden die de dt-regels kan toepassen...
Ge moet al moeite doen om één Nederlander te vinden die de dt-regels kan toepassen...
[quote="zarry"][url=http://www.winak.be/forum/viewtopic.php?p=12475#12475]wickaaaah! thcikci tschiki paaaauuuuw wicked-original![/url][/quote]
Ik gaan het er nog eens bij zetten, zodat alleman het eens leest, ik raad het iedereen aan het eens rustig te lezen ten gepasten tijde. Ik heb alleen nog maar positieve reactie gehoord zodus.
http://www.hoogbegaafdvlaanderen.be/dow ... eidCBO.pdf
en daarbuiten
Tja hoger onderwijs, kost dat geldt? Volgens mij is dat geen echte kostenfactor. Onderwijs is een investering in de toekomst, een maatschappij met beter geschoolde mensen draait beter, is welvarender. Betere informatici, wiskundige, fysici en wetenschappers in het algemeen vervullen essentieele taken in onze maatschappij.
Ik vind het spijtig, dat met de goede Belgische mentaliteit van
"Hier is een probleem jongen, ik verwacht van u een oplossing"
verandert in
"Hier is een probleem jongen, ik verwacht van u een verslag en schrijf mij een kostenanalyse van het probleem"
Deze mentaliteit, die Belgen veel meer hebben dan buitenlanders is zalig!
"Gene zever, de oplossing graag"
Men vergeet maar al te vaak dat die oude mentaliteit er verantwoordelijk voor is het feit dat de Belg de meest productieve werknemer was ter wered een tiental jaar geleden(nu is dat spijtig genoeg niet meer het geval).
http://www.hoogbegaafdvlaanderen.be/dow ... eidCBO.pdf
en daarbuiten
Tja hoger onderwijs, kost dat geldt? Volgens mij is dat geen echte kostenfactor. Onderwijs is een investering in de toekomst, een maatschappij met beter geschoolde mensen draait beter, is welvarender. Betere informatici, wiskundige, fysici en wetenschappers in het algemeen vervullen essentieele taken in onze maatschappij.
Ik vind het spijtig, dat met de goede Belgische mentaliteit van
"Hier is een probleem jongen, ik verwacht van u een oplossing"
verandert in
"Hier is een probleem jongen, ik verwacht van u een verslag en schrijf mij een kostenanalyse van het probleem"
Deze mentaliteit, die Belgen veel meer hebben dan buitenlanders is zalig!
"Gene zever, de oplossing graag"
Men vergeet maar al te vaak dat die oude mentaliteit er verantwoordelijk voor is het feit dat de Belg de meest productieve werknemer was ter wered een tiental jaar geleden(nu is dat spijtig genoeg niet meer het geval).
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.
-
Foundation
- Posts: 622
Ons onderwijs steunt al veel te lang op die tucht en discipline. Met als resultaat het hoogste zelfmoordcijfer onder de jeugd ter wereld, of het scheelt niet veel.Verdyck wrote:Tucht en discipline, die goeie oude woorden in de juiste omstandigheden nog altijd het juiste recept. Screen de leerlingen op hun capaciteiten, deel ze juist in. En schaaf de slechte punten bij.
Er is geen beter onderwijs dan het zelf te doen. Programmeren leer je door het te doen. Piano spelen leer je door het te doen. Wiskunde leer je ook het best begrijpen door de theorie in de praktijk te brengen in oefeningen en door experimenten. Papegaaienwerk kan misschien helpen voor een examen, maar deftig inzicht krijg je daar toch niet van - het laten bezinken van stof vraagt enige tijd en aandacht.
In die zin vind ik ons middelbaar onderwijs nog veel te oubollig. Leerkrachtje van voor, dia's op de projector, handboek en krijt. Het kan allemaal veel actiever, al zal het zich dan wel moeten terugplooien op minder afzonderlijke vakken. Je kan je ook niet engageren voor 10 hobby's tegelijk...
In plaats van toneelstukken te lezen in de les Nederlands, ga eens naar een toneel, steek er zelf een in elkaar. Het zal u veel meer van cultuur doen houden dan het zoveelste van buiten geleer van het krinkelende winkelende waterdink of boem paukenslag.
In plaats van bij biologie de ademhaling uit tekeningetjes in een boek te bestuderen, snijd eens een long open en bekijk het onder de microscoop. Er zitten toekomstige dokters in de klas, en tegen uw 15 jaar mag het al wel eens serieuzer. Geen versimpelde tekeningetjes uit 'zo werkt ons lichaam, kleutereditie', maar the real thing, de echte biologie. Wie zich interesseert zal zich met plezier verdiepen in de moeilijkere aard daarvan.
Ge kunt geen cursussen hogere wiskunde goed leren begrijpen door zelf de cursus te leren.
Wie leert er nu uit zichzelf een cursus Analyse bijvoorbeeld.
Om wiskunde goed te kunnen beoefenen moet men de basis kennen en beheersen. Vanuit een solide basis bouwt men die op. Hetzelfde geld ook voor informatica-theorie. Praktijk is een ondersteuning van de theorie.
Laenens methode van lesgeven bewijst grotendeels mijn gelijk vermoed ik.
Het concept onderwijs door de leerlingen werkt niet.
Tout pour le peuple, rien par le peuple! Hetzelfde geldt voor leerlingen vrees ik.
Wie leert er nu uit zichzelf een cursus Analyse bijvoorbeeld.
Om wiskunde goed te kunnen beoefenen moet men de basis kennen en beheersen. Vanuit een solide basis bouwt men die op. Hetzelfde geld ook voor informatica-theorie. Praktijk is een ondersteuning van de theorie.
Laenens methode van lesgeven bewijst grotendeels mijn gelijk vermoed ik.
Het concept onderwijs door de leerlingen werkt niet.
Tout pour le peuple, rien par le peuple! Hetzelfde geldt voor leerlingen vrees ik.
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.
Ze zijn niet goed, klopt, maar vooral het Amerikaanse systeem heeft ook veel positieve punten.EagleEye812 wrote:Gelieve geen voorbeeld te nemen aan de Nederlandse en Amerikaanse onderwijsvormen, daar komt toch ni veel goed van...
Ge moet al moeite doen om één Nederlander te vinden die de dt-regels kan toepassen...
Om aan iets een voorbeeld te nemen: het Finse systeem: ik vind het schitterend.
2014: Jan16, Feb15, Mar16, Apr15, May14, Jun13, Jul12, Aug10, Sep9, Oct8, Nov6, Dec6
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
2015: Jan5, Feb5, Mar5, Apr4, May4, Jun2, Jul2, Jul31, Aug29, Sep28, Oct27, Nov25, Dec25
Ik vond het basisconcept van ons Belgische systeem prima, een groot aantal verschillende richtingen die in zekere zin de diversiteit van onze populatie benadert.
Met aan beide kanten extremen. En het CLB die de mensen screent op hun gave's en de beste manier waarop die ontwikkelt worden. Waarbij er ook rekening wordt gehouden met de noden van onze maatschappij. Meer mensen uitsturen in de riching informatica bijvoorbeeld, die dringend nodig zijn op de arbeidsmarkt en meer andere functies die maar niet ingevuld raken.
Het onderwijssysteem moet anticiperen op de capaciteiten en interesses van de leerling en op de noden van de maatschappij.
De sleutel van een succesvolle formule ligt in anticipatie en interactie.
Met aan beide kanten extremen. En het CLB die de mensen screent op hun gave's en de beste manier waarop die ontwikkelt worden. Waarbij er ook rekening wordt gehouden met de noden van onze maatschappij. Meer mensen uitsturen in de riching informatica bijvoorbeeld, die dringend nodig zijn op de arbeidsmarkt en meer andere functies die maar niet ingevuld raken.
Het onderwijssysteem moet anticiperen op de capaciteiten en interesses van de leerling en op de noden van de maatschappij.
De sleutel van een succesvolle formule ligt in anticipatie en interactie.
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.
«Wij zijn mestari in gelijke kansen»
ikoon
'Fins op school' voor beginners school: koulo / klas: luokka / directeur: johtaja of rehtori / boekentas: koululaukku / schoolbel: koulun kello / pennenzak: penaali / leerling: oppilas
Feedback
Ik vind de informatie op deze bladzijde... Zeer goed | Goed | Behoorlijk | Matig | Slecht
Gemiddelde score:
6/10
E-mail deze pagina naar iemand die je kent
E-mail je commentaar naar Klasse
PDF om te lezen of om af te drukken (download Reader)
deze p. [578 KB]
dit nr. [13665 KB]
Klasse PDF Archief
lerarenkaart
«Kinderen boeien, daar doe ik het voor», zegt lerares Päivi Pakkanen uit Finland. Het schoolleven van elke dag is er voor leerkrachten en leerlingen niet zo anders dan in Vlaanderen. Ze hebben er een schoolbel, klassen met ongeveer 25 leerlingen en een zorgleerkracht. Toch is er één groot verschil: de kloof tussen de zwakste en sterkste leerlingen is er erg klein. En dat is in Vlaanderen net niet het geval. Klasse trekt naar Finland, op zoek naar hun geheim.
Juf Päivi Pakkanen staat in het vijfde leerjaar van de Karamzin Koulu, een basisschool voor leerlingen van 6 tot 13 jaar in Espoo, een stadje in de buurt van Helsinki. Ze is gespecialiseerd in muziek, sport, drama en dans. Dat wil zeggen dat ze ook aan andere klassen bijvoorbeeld muziek geeft en de dansclub begeleidt. «Vroeger was ik danspedagoge, maar door rugproblemen ben ik overgestapt naar de basisschool. Ik geef graag les: het is leuk om kinderen nieuwsgierig te maken en ze te boeien. Leerkracht zijn is in Finland ook een gerespecteerd beroep.» Een traditionele schooldag start in haar klas met een kringgesprek: de leerlingen mogen vertellen wat hen overkomen is, ze discussiëren over problemen in de klas en nemen beslissingen. Daarna start de les. Päivi wisselt traditionele lessen af met projectwerk. Tijdens een project over het Stenen Tijdperk maken de leerlingen een video in de techniekles, ze schrijven samen een boek in de taallessen en ontwerpen de cover ervan in de tekenles. Haar leerlingen krijgen ook theaterles: ze zetten een toneelstuk op poten over zelf uitgevonden dieren. In de textielklas maken ze de kostuums. «Maar projectwerk is niet typisch voor het Fins onderwijs», zegt ze. «Finse leerkrachten geven veeleer traditioneel les.»
Techniekclub
Sommige kinderen van de Karamzin Koulo komen in de winter op langlaufski's en in skipak naar school. Daar kleden ze zich om. Alle kinderen lopen op kousenvoeten of sandalen, net als de leerkrachten trouwens. De leerlingen spreken er hun leerkrachten met de voornaam aan. Ze krijgen wetenschapsles in een echt labo en alle leerlingen krijgen 'handwerk': van het eerste tot en met het vijfde leerjaar volgen alle leerlingen 'textiel' en 'houtbewerking', vanaf het zesde leerjaar mogen ze kiezen. Voor de leerlingen van het vijfde en zesde leerjaar zijn er verschillende naschoolse 'clubs': naast een 'dansclub' en een 'muziekclub', is er ook een 'Engelse club' en een 'techniekclub'. De school heeft verschillende leerlingen'bandjes'. Leerkrachten die een club begeleiden, worden daar extra voor betaald. Er is geen uitdrukkelijk toezicht tijdens de middagmaaltijd. Leerkrachten eten samen aan een tafel tussen de leerlingen en houden aan de zijlijn een oogje in het zeil. De leerlingen bedienen zichzelf en ruimen ook zelf af. Kinderen die moeilijkheden hebben met sociale relaties krijgen les in een speciaal klasje. Tien leerlingen worden begeleid door twee leerkrachten en een assistent. Leerkrachten kunnen de hulp inroepen van een assistent als één van hun leerlingen niet meekan.
Finland - Vlaanderen: 1-0
Vlaamse 15-jarige leerlingen veroverden met stip de eerste plaats in een internationaal vergelijkend onderzoek naar wiskunde in niet minder dan 41 landen. Finland is derde. Maar in Vlaanderen gaapt een erg grote kloof tussen de resultaten van de sterkste en de zwakste leerlingen en die kloof kent Finland net niet. Onderwijsminister Frank Vandenbroucke reageert op de Vlaamse resultaten met zijn beleidsnota 'Vandaag kampioen in wiskunde, morgen in gelijke kansen'. De titel 'kampioen in gelijke kansen' hebben de Finnen alvast verdiend. Maar hoe slagen ze daarin? Is het Fins onderwijssysteem dan zo bijzonder? Het antwoord op die vragen valt op een onderwijscongres over die resultaten in Helsinki:
1. Zwakke en sterke leerlingen zitten bij elkaar in de klas: er zijn geen studierichtingen.
Finse kinderen volgen vanaf hun zesde een jaartje 'pre-school' in een basisschool of kinderdagverblijf. Ze gaan voor het eerst naar de basisschool in het jaar dat ze zeven worden. Ze volgen er negen jaar les, dus tot ze zestien zijn. In de eerste zes jaren geven - net zoals in Vlaanderen - klasleerkrachten les, in de volgende drie jaren krijgen de leerlingen les van vakleerkrachten. De leerkracht is de belangrijkste figuur in de klas, maar staat er niet alleen voor. Hij krijgt steun van allerlei specialisten: maatschappelijk werkers, zorgleerkrachten, assistenten... In een klas kunnen tot 32 leerlingen zitten. Dat is erg veel, maar doordat één op vier kinderen speciale begeleiding krijgt, zijn er bijna nooit zoveel kinderen tegelijk in de klas. Pas na de basisschool kiezen de leerlingen voor het eerst een studierichting: ofwel gaan ze naar een algemene secundaire school ofwel kiezen ze voor beroeps-technisch secundair onderwijs in een 'vocational' school. De leerlingen volgen er in de regel drie jaar les, maar ze kunnen er ook voor kiezen hun studie in twee of vier jaar af te ronden.
2. Scholen moeten een plaatsje reserveren voor elk kind uit hun regio: leerlingen weigeren mag niet.
Ouders mogen wél vrij een school kiezen voor hun kind. Maar omdat Finland zo uitgestrekt is, hebben ze meestal weinig keuze. Buiten de steden gaan de kinderen gewoon naar de dichtstbijzijnde school, de enige die bereikbaar is. Daardoor zijn er ook geen concentratiescholen: de school is een spiegel van de maatschappij in een bepaalde streek. Er zijn ook nauwelijks verschillen in de prestaties van leerlingen van verschillende scholen. Als ouder moet je je dus niet afvragen naar welke school je kind het best gaat. In de basisschool is het onderwijs bovendien volledig gratis: zelfs het vervoer én de verplichte warme maaltijd. Boterhammetjes meenemen mag niet!
3. Er zijn geen scholen voor buitengewoon onderwijs in Finland.
Kinderen met speciale behoeften volgen zoveel mogelijk les in het gewoon onderwijs. Ze krijgen speciale lessen en begeleiding van een zorgleerkracht en een maatschappelijk assistent... Doordat alle leerlingen tot hun zestiende dezelfde richting volgen, is er ook veel remediëring nodig. Leerkrachten die een leerling in de klas hebben die moeilijkheden heeft met een vak, kunnen de hulp inroepen van een assistent. Voor kinderen met een zware handicap zijn er aparte klasjes in een gewone school. Ze hebben ook recht op een individueel lessenrooster. Maar als het enigszins mogelijk is, sluiten ze voor bepaalde vakken toch aan bij een gewoon klasje. Een kwart van de Finse leerlingen krijgt deeltijds één of andere vorm van begeleiding, 6 procent krijgt dat voltijds. Maar die gouden medaille voor gelijke kansen heeft ook een keerzijde: de Finnen bekommeren zich vooral om de zwakkere leerlingen. Aandacht voor hoogbegaafde leerlingen is er nauwelijks.
4. Leerkracht word je niet zomaar in Finland.
Maar liefst 28 procent van de laatstejaars secundair onderwijs wil in het onderwijs stappen. Daarom hanteren de universiteiten een numerus clausus. Aan de universiteit van Helsinki bijvoorbeeld zijn er ieder jaar honderd plaatsen voor een zevenhonderdtal kandidaten. De eerste selectie gebeurt op basis van de resultaten van het secundair onderwijs. Bij de tweede selectie wordt gepeild naar motivatie, ervaring met jeugd en kinderen en sociale vaardigheden. Op die manier beginnen de meest gemotiveerde en getalenteerde kandidaten aan de lerarenopleiding. Ze volgen een zware, vijfjarige opleiding aan de universiteit. Een lerarenopleiding aan een hogeschool, zoals in Vlaanderen voor leraren kleuter- en lager onderwijs of leraren secundair onderwijs - groep 1 (regent), bestaat niet. Leerkrachten kunnen op veel respect rekenen van de maatschappij én van de leerlingen zelf. Er bestaat wel een nationaal 'curriculum' dat alle scholen moeten volgen, maar leerkrachten krijgen veel verantwoordelijkheid en zelfstandigheid. Zij worden beschouwd als de experts en kiezen hun eigen lesmateriaal en -methodes. Evaluaties van leerkrachten worden niet van bovenaf opgelegd. Dat is een zaak van de directeur.
Het Fins onderwijs in cijfers
- 12 procent van de begroting gaat naar onderwijs
- 95 procent van de leerlingen volgt les in het Fins, 5 procent in het Zweeds
- 596 000 leerlingen tussen 7 en 16 jaar volgen les aan 3 953 basisscholen
- 129 000 leerlingen tussen 16 en 19 jaar volgen les aan 441 algemene hogere secundaire scholen, 160 000 leerlingen aan 290 technische hogere scholen
- Er zijn 20 universiteiten en 31 hogescholen
- 95 procent van de leerlingen volgt hoger secundair onderwijs
- 28 procent van alle laatstejaars sec. onderw. wil leerkracht worden
- 1 op 4 leerlingen krijgt deeltijds een of andere vorm van speciale begeleiding
- 6,2 procent van alle leerlingen krijgt voltijds onderwijs op maat
Hier een stukje over u Finse systeem. Het is fout in mijn ogen een niveauverschil in kennis van wiskunde te associëren met een gebrek aan gelijke kansen.
Gelijke kansen impliceert dat sommigen onder de mensen de geboden kansen beter benutten dan anderen!
Of maak ik hier een redeneerfout?
ikoon
'Fins op school' voor beginners school: koulo / klas: luokka / directeur: johtaja of rehtori / boekentas: koululaukku / schoolbel: koulun kello / pennenzak: penaali / leerling: oppilas
Feedback
Ik vind de informatie op deze bladzijde... Zeer goed | Goed | Behoorlijk | Matig | Slecht
Gemiddelde score:
6/10
E-mail deze pagina naar iemand die je kent
E-mail je commentaar naar Klasse
PDF om te lezen of om af te drukken (download Reader)
deze p. [578 KB]
dit nr. [13665 KB]
Klasse PDF Archief
lerarenkaart
«Kinderen boeien, daar doe ik het voor», zegt lerares Päivi Pakkanen uit Finland. Het schoolleven van elke dag is er voor leerkrachten en leerlingen niet zo anders dan in Vlaanderen. Ze hebben er een schoolbel, klassen met ongeveer 25 leerlingen en een zorgleerkracht. Toch is er één groot verschil: de kloof tussen de zwakste en sterkste leerlingen is er erg klein. En dat is in Vlaanderen net niet het geval. Klasse trekt naar Finland, op zoek naar hun geheim.
Juf Päivi Pakkanen staat in het vijfde leerjaar van de Karamzin Koulu, een basisschool voor leerlingen van 6 tot 13 jaar in Espoo, een stadje in de buurt van Helsinki. Ze is gespecialiseerd in muziek, sport, drama en dans. Dat wil zeggen dat ze ook aan andere klassen bijvoorbeeld muziek geeft en de dansclub begeleidt. «Vroeger was ik danspedagoge, maar door rugproblemen ben ik overgestapt naar de basisschool. Ik geef graag les: het is leuk om kinderen nieuwsgierig te maken en ze te boeien. Leerkracht zijn is in Finland ook een gerespecteerd beroep.» Een traditionele schooldag start in haar klas met een kringgesprek: de leerlingen mogen vertellen wat hen overkomen is, ze discussiëren over problemen in de klas en nemen beslissingen. Daarna start de les. Päivi wisselt traditionele lessen af met projectwerk. Tijdens een project over het Stenen Tijdperk maken de leerlingen een video in de techniekles, ze schrijven samen een boek in de taallessen en ontwerpen de cover ervan in de tekenles. Haar leerlingen krijgen ook theaterles: ze zetten een toneelstuk op poten over zelf uitgevonden dieren. In de textielklas maken ze de kostuums. «Maar projectwerk is niet typisch voor het Fins onderwijs», zegt ze. «Finse leerkrachten geven veeleer traditioneel les.»
Techniekclub
Sommige kinderen van de Karamzin Koulo komen in de winter op langlaufski's en in skipak naar school. Daar kleden ze zich om. Alle kinderen lopen op kousenvoeten of sandalen, net als de leerkrachten trouwens. De leerlingen spreken er hun leerkrachten met de voornaam aan. Ze krijgen wetenschapsles in een echt labo en alle leerlingen krijgen 'handwerk': van het eerste tot en met het vijfde leerjaar volgen alle leerlingen 'textiel' en 'houtbewerking', vanaf het zesde leerjaar mogen ze kiezen. Voor de leerlingen van het vijfde en zesde leerjaar zijn er verschillende naschoolse 'clubs': naast een 'dansclub' en een 'muziekclub', is er ook een 'Engelse club' en een 'techniekclub'. De school heeft verschillende leerlingen'bandjes'. Leerkrachten die een club begeleiden, worden daar extra voor betaald. Er is geen uitdrukkelijk toezicht tijdens de middagmaaltijd. Leerkrachten eten samen aan een tafel tussen de leerlingen en houden aan de zijlijn een oogje in het zeil. De leerlingen bedienen zichzelf en ruimen ook zelf af. Kinderen die moeilijkheden hebben met sociale relaties krijgen les in een speciaal klasje. Tien leerlingen worden begeleid door twee leerkrachten en een assistent. Leerkrachten kunnen de hulp inroepen van een assistent als één van hun leerlingen niet meekan.
Finland - Vlaanderen: 1-0
Vlaamse 15-jarige leerlingen veroverden met stip de eerste plaats in een internationaal vergelijkend onderzoek naar wiskunde in niet minder dan 41 landen. Finland is derde. Maar in Vlaanderen gaapt een erg grote kloof tussen de resultaten van de sterkste en de zwakste leerlingen en die kloof kent Finland net niet. Onderwijsminister Frank Vandenbroucke reageert op de Vlaamse resultaten met zijn beleidsnota 'Vandaag kampioen in wiskunde, morgen in gelijke kansen'. De titel 'kampioen in gelijke kansen' hebben de Finnen alvast verdiend. Maar hoe slagen ze daarin? Is het Fins onderwijssysteem dan zo bijzonder? Het antwoord op die vragen valt op een onderwijscongres over die resultaten in Helsinki:
1. Zwakke en sterke leerlingen zitten bij elkaar in de klas: er zijn geen studierichtingen.
Finse kinderen volgen vanaf hun zesde een jaartje 'pre-school' in een basisschool of kinderdagverblijf. Ze gaan voor het eerst naar de basisschool in het jaar dat ze zeven worden. Ze volgen er negen jaar les, dus tot ze zestien zijn. In de eerste zes jaren geven - net zoals in Vlaanderen - klasleerkrachten les, in de volgende drie jaren krijgen de leerlingen les van vakleerkrachten. De leerkracht is de belangrijkste figuur in de klas, maar staat er niet alleen voor. Hij krijgt steun van allerlei specialisten: maatschappelijk werkers, zorgleerkrachten, assistenten... In een klas kunnen tot 32 leerlingen zitten. Dat is erg veel, maar doordat één op vier kinderen speciale begeleiding krijgt, zijn er bijna nooit zoveel kinderen tegelijk in de klas. Pas na de basisschool kiezen de leerlingen voor het eerst een studierichting: ofwel gaan ze naar een algemene secundaire school ofwel kiezen ze voor beroeps-technisch secundair onderwijs in een 'vocational' school. De leerlingen volgen er in de regel drie jaar les, maar ze kunnen er ook voor kiezen hun studie in twee of vier jaar af te ronden.
2. Scholen moeten een plaatsje reserveren voor elk kind uit hun regio: leerlingen weigeren mag niet.
Ouders mogen wél vrij een school kiezen voor hun kind. Maar omdat Finland zo uitgestrekt is, hebben ze meestal weinig keuze. Buiten de steden gaan de kinderen gewoon naar de dichtstbijzijnde school, de enige die bereikbaar is. Daardoor zijn er ook geen concentratiescholen: de school is een spiegel van de maatschappij in een bepaalde streek. Er zijn ook nauwelijks verschillen in de prestaties van leerlingen van verschillende scholen. Als ouder moet je je dus niet afvragen naar welke school je kind het best gaat. In de basisschool is het onderwijs bovendien volledig gratis: zelfs het vervoer én de verplichte warme maaltijd. Boterhammetjes meenemen mag niet!
3. Er zijn geen scholen voor buitengewoon onderwijs in Finland.
Kinderen met speciale behoeften volgen zoveel mogelijk les in het gewoon onderwijs. Ze krijgen speciale lessen en begeleiding van een zorgleerkracht en een maatschappelijk assistent... Doordat alle leerlingen tot hun zestiende dezelfde richting volgen, is er ook veel remediëring nodig. Leerkrachten die een leerling in de klas hebben die moeilijkheden heeft met een vak, kunnen de hulp inroepen van een assistent. Voor kinderen met een zware handicap zijn er aparte klasjes in een gewone school. Ze hebben ook recht op een individueel lessenrooster. Maar als het enigszins mogelijk is, sluiten ze voor bepaalde vakken toch aan bij een gewoon klasje. Een kwart van de Finse leerlingen krijgt deeltijds één of andere vorm van begeleiding, 6 procent krijgt dat voltijds. Maar die gouden medaille voor gelijke kansen heeft ook een keerzijde: de Finnen bekommeren zich vooral om de zwakkere leerlingen. Aandacht voor hoogbegaafde leerlingen is er nauwelijks.
4. Leerkracht word je niet zomaar in Finland.
Maar liefst 28 procent van de laatstejaars secundair onderwijs wil in het onderwijs stappen. Daarom hanteren de universiteiten een numerus clausus. Aan de universiteit van Helsinki bijvoorbeeld zijn er ieder jaar honderd plaatsen voor een zevenhonderdtal kandidaten. De eerste selectie gebeurt op basis van de resultaten van het secundair onderwijs. Bij de tweede selectie wordt gepeild naar motivatie, ervaring met jeugd en kinderen en sociale vaardigheden. Op die manier beginnen de meest gemotiveerde en getalenteerde kandidaten aan de lerarenopleiding. Ze volgen een zware, vijfjarige opleiding aan de universiteit. Een lerarenopleiding aan een hogeschool, zoals in Vlaanderen voor leraren kleuter- en lager onderwijs of leraren secundair onderwijs - groep 1 (regent), bestaat niet. Leerkrachten kunnen op veel respect rekenen van de maatschappij én van de leerlingen zelf. Er bestaat wel een nationaal 'curriculum' dat alle scholen moeten volgen, maar leerkrachten krijgen veel verantwoordelijkheid en zelfstandigheid. Zij worden beschouwd als de experts en kiezen hun eigen lesmateriaal en -methodes. Evaluaties van leerkrachten worden niet van bovenaf opgelegd. Dat is een zaak van de directeur.
Het Fins onderwijs in cijfers
- 12 procent van de begroting gaat naar onderwijs
- 95 procent van de leerlingen volgt les in het Fins, 5 procent in het Zweeds
- 596 000 leerlingen tussen 7 en 16 jaar volgen les aan 3 953 basisscholen
- 129 000 leerlingen tussen 16 en 19 jaar volgen les aan 441 algemene hogere secundaire scholen, 160 000 leerlingen aan 290 technische hogere scholen
- Er zijn 20 universiteiten en 31 hogescholen
- 95 procent van de leerlingen volgt hoger secundair onderwijs
- 28 procent van alle laatstejaars sec. onderw. wil leerkracht worden
- 1 op 4 leerlingen krijgt deeltijds een of andere vorm van speciale begeleiding
- 6,2 procent van alle leerlingen krijgt voltijds onderwijs op maat
Hier een stukje over u Finse systeem. Het is fout in mijn ogen een niveauverschil in kennis van wiskunde te associëren met een gebrek aan gelijke kansen.
Gelijke kansen impliceert dat sommigen onder de mensen de geboden kansen beter benutten dan anderen!
Of maak ik hier een redeneerfout?
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.
-
Foundation
- Posts: 622
Akkoord, maar hier komt er dan een deftige begeleiding door de leraar bij kijken. Ik zeg niet dat het alleen praktijk moet zijn. Ik denk wel dat de praktijk component opgewaardeerd moet worden, niet als staande naast de theorie, maar als instrument om de theorie zelf beter te kunnen beheersen.Verdyck wrote:Ge kunt geen cursussen hogere wiskunde goed leren begrijpen door zelf de cursus te leren.
...
Een deftige theoretische basis is natuurlijk steeds wenselijk, al is het maar om te kunnen begrijpen wat je aan het doen bent. Deze theorie is volgens mij echter niet de hoofdzaak.
Nu wordt vaak een vak heel uitgebreid en volledig met handen en voeten uitgelegd, en daar worden uren en uren van theorielessen aan besteed waarvan het wel wat concentratie vraagt om te kunnen volgen. Het lijkt mij beter om in een theorielessen wat minder theorie te geven en enkel de grotere lijnen te behandelen, en dan een welbepaalde gespecialiseerde component daarvan uit te lichten voor diepe behandeling. Hetgeen dat dan gemist is kan opgevangen worden door de leerling te wijzen op het bestaan van andere takken, met referenties naar boeken, het internet e.d.
In plaats van een grote vage hoop stof krijgen leerlingen bij elk vak dan heel duidelijk één brede component, zij het minder omvangrijk, en één diepe component (uitstekend geschikt voor het 'praktijkgedeelte'), tesamen met een uitgebreide reeks referenties naar de gemiste andere diepe componenten, zodat de student weet waar hij kan zoeken wanneer hij toch iets moet weten dat niet gezien werd.
Je brengt nu Laenens ter sprake. Ik vond het systeem dat Laenens hanteerde op zich eigenlijk niet zo slecht, het bevatte enkel 'teveel van het goede' en bovendien nam zij de begeleidende taak die een prof in dat soort werksessies heeft niet op. Uiteindelijk kwam het neer op 'zoek het zelf uit' wat ook niet de bedoeling kan zijn, en waren er ook geen duidelijke doelstellingen om naartoe te werken. Duidelijkheid, rode draden, zijn onontbeerlijk om gestructureerd te kunnen studeren/werken.
Nochtans heb ik er wel zaken bij geleerd, Turing machines en NP-compleetheid en dergelijke kennis komt allemaal uit haar cursussen informaticatheorie. Nogal onorthodox gegeven, maar aan het eind van de rit vind ik wel dat er teveel kritiek op haar is geweest. Elke les kwam er de vraag of er opmerkingen waren, ideeën waren, en niemand zei iets. Om dan als de les gedaan is volle bakken mest over haar cursussen uit te gooien. Achteraf bezien is dat toch ook niet al te eerlijk.
Afijn, het moet dus van twee kanten komen wil dat werken. De rol van een leerkracht mag zeker niet gemarginaliseerd worden, maar moet van loutere kennisoverdracht meer naar begeleiding evolueren. Zonder het kennen uit het oog te verliezen, is het kunnen zeker zo belangrijk. Kennen en kunnen versterken elkaar.
Who is online
Users browsing this forum: No registered users and 7 guests