Slimmy wrote:
Ik heb hem die aan hemzelf verteld
Inderdaad, in gesprekken op 10 en 12 maart. Om kort te zijn kwam
de inhoud hier op neer: teveel mensen in de nieuwe ploeg hadden
hun bedenkingen in samenwerken met mij.
De grondzaak, het feit zelf dat ik niet gekozen ben is secundair.
Ik had met niemand conflicten, ook niet met Karel. Ja, natuurlijk
zijn er mensen waarmee ge minder goed overeen komt, maar ik kan mij
echt geen onoverkomelijke meningsverschillen herinneren. Boven een
goeie pint heb ik steeds met alleman deftig kunnen praten.
Maar wat mij in heel de zaak verschrikkelijk stoort (en heeft
gestoord) is dat enkele mensen, waarmee ik van mijn kant zeker
moeite wil steken qua samenwerking, een mogelijke samenwerking
niet zagen zitten (en aanbrachten dat samenwerken met mij moeilijk
zou worden). Als ik dan aan iemand vroeg of er ooit problemen te
voorzien waren met samenwerking, kwam die steeds uit de lucht
gevallen of werd dat eens goed weggelachen.
Ik ben altijd bereid tot een gesprek en wil gerust over van alles
en nog wat discussiëren, inclusief mijn positie. Maar ik kan niet
debatteren met mensen die A zeggen en B doen. En ik betwist de uitslag
van de stemming niet en ik moet geen namen weten, ik gun het Joke
zeker en vast, ze heeft met de zaak niets te maken. Maar, aan gans het
praesidium: als ik u niet aansta, zeg het zoals het is maar draai mij
alstublieft geen rad voor ogen. Ik kan wel wat kritiek hebben en ben
niet snel beledigd. Ik ben wél allergisch voor hypocrisie, en valse
vriendschap kan ik missen als kiespijn.
Er is nooit open gesproken kunnen worden over wat nu de problemen
waren, en als ik er al zelf naar vroeg was er nooit een vuiltje aan
de lucht. Ik had mijn tijd nuttiger kunnen besteden dan aan het lijntje
te worden gehouden met valse hoop. Wie zich blijkbaar moeilijk met mij
zag samenwerken, moet zichzelf eens dringend de vraag stellen of hij/zij
al eens met mij samengewerkt hàd, om te beginnen, en moet daarna maar
eens onderzoeken of dat argument uit objectieve of subjectieve redenen komt.
"Bedenkingen hebben bij samenwerken" Ik moet de eerste objectieve
reden hiervoor nog horen, maar laat ik het alvast zeggen: die is er niet. Een
volwassen mens kan immers met iedereen samenwerken, en er zijn veel moeilijkere
mensen dan ik op deze wereld. Niet wìllen samenwerken is dus duidelijk correcter.
Het zou sieren als dat dan ook zo gezegd zou worden, dan weet ik tenminste
waar ik sta.
Eén ding moet'k WINAK geven: ge kunt schitterende shows opvoeren. Enfin het is
voor mij al langer een uitgemaakte zaak. Ik vind dat dit geweten mag zijn, ik
heb mijn zeg gedaan, en ik ga er verder niet teveel woorden meer aan vuil maken.
La pensée ne doit jamais se soumettre, ni à un dogme, ni à un parti, ni à une passion, ni à un intérêt, ni à une idée préconçue, ni à quoi que ce soit, si ce n'est aux faits eux-mêmes; parce que, pour elle se soumettre, ce serait cesser d'exister.